YENİ YIL” REİNA’DA” KATLİAM

Terör ateşlerinde yanar tutuşur sesim
Gündemi kana boyayan cehaletle boğuşurum
İnsanlık gülü ektim, insanlığa açar sevgim
Nedendir söyle! Bu katliamlar nedendir ?
Devir; insani değerlere, aydınlığa kastetmiş
İstanbul; “iki bin on yedi” Reina’da katliam.

Ortaköy çığlık çığlığa, gece kan kırmızısı
Karanlık güçlere sahne bir yılbaşı kutlaması
Yeni umutlara derken, acıya kesti Türkiye
İnsana, insanlığa ‘posta koymuş’ erdemsiz,
Vicdan yoksunu düzende sağduyu hak getire
Otuz dokuz can gitti, güller yandı mevsimsiz.

Acımasız, kanlı terörden bıktı usandı analar
Bıktı çocuklar simsiyah, kırılgan düşlerden
Kalemler usandı, koz dolumu mürekkepler
Zaman usandı Barış’a kefen giydirmekten…
Erince erme arzusu; bir muştu mutluluğa dair
Yaşama dair olsun resim, yarına haykırsın şiir.

Yeni yılın ilk günü, uyanışlar, umutlar kanıyor
Söz kutsayamıyor güzellikleri, sevinçler yanıyor
Erinç tutsak, İstanbul kokmuyor sabah rüzgârı
Güneşi tutuklayan düşünceleri kim çözümlesin
Kana susamış emelleri, kimler kime sunuyor
‘Deniz Kuşları’ sorup duruyor mavideki efkârı…

Gülşen Şenderin