Kıvrak uçuşları var kelebek aklımın,
Döngüde mi keramet de gözlerden ırak
Bir yetiyim kaybolduğuma delalet
Şu sessizlik?
Hele ki yaşama sevincime buse konduran
Şefkatin dili(m)inde mahrem bir korkuluk
Peyda olan,
Korkularım iken tecrit edildiğim,
Kapandığım mabedimde,
Efkâr üfüren gece.

Hoyrat ve meşakkatli imiş meğer yaşamak,
Annemin dilindeki surede saklı mutluluk,
Güvercin kanatlarında aryaların,
Sarı buklelerinde içimdeki çocuk yarım,
Hayli de geçkin bir şiir tutturmuşum da,
Süreya’dan miras aşkların
Pabucu dama atılmışken,
Berhudar ol, diyen
İstanbul beyefendisinin elleri nasıl da
Derininde ceplerinin,
Kucakladığı sevdayı
Çatallaşan sesinde kırlangıçlara
Hediye eden şu çiçekçi kızın,
Çingene pembesi basmasında mı saklı yoksa
Mutluluğun şifresi?

Demlendiğim zamana inat
Demir attığım kim bilir kaçıncı
Sevda, platonik imgelerle yüz göz bir sefalet
Yine mücbir sebepler yığan şairin kaleminde
Ramak kala sona,
Sonlanmayı dilememişken şehrin kadınları,
Şehvet düşkünü bakir papatyalarda
Kala kalmışlığı liseli kızın patavatsız isyanında
Gönülden ırgat iken zaman
Tehir etmelerin gıyabında
Çetrefilli bir yalnızlıkmış meğer
Peyda olan kırık busesinde
Çaldığım aşklarla tokalaşan kaderin de zevcesi.


Aykırı düşlerin uçuk sevinçleri:
Nadir sözden nazenin gölgesine şairin,
Kavuşamazlığın tek lehçesi iken
Yine peşine düştüğü imgelerin.
Basireti bağlanmış şehrin ışıklarında
Gönülsüz üç beş nidaya dokunmak adına
Ellerimi uzattığım beyanı yüreğin yine
Tuttuğum kaçıncı papatya falı,
Hele ki anadan üryan bir umuda bağlı gönlün
Kırık terennümü yerleşik yüreğin
Bağdaş kurduğu o rahmetli şarkı;
Hani olur da rast gelirim,
Kıyametin nazarında kopup geldiğim
Urgan gölgelere inat
Boyutsuzluğumun kepenklerinde
Düşkün bir imge kadar da teferruat yüklüyüm yine.

Beylik cümlelerden uzağım bu gece,
Eremediğim rehavetin kundaklanmış güncesiyim,
İçime çeke çeke ömrü,
Sihri yine anlık bir terennümde gizli,
Biraz da boğuk sesi yalnızlığın,
Makber bildiğim yorgun diyarların.

Neme lazım, deyip de çekip gitmene
Aslında tüm feveranım, demelerden uzağım:
Boyumdan büyükmüş mutluluk, demelerin
Özürlüsü bir gölgeyim:
Sanrılarda rahmet yüklü fevri aşkların;
Susmalarla geçen yorgun figanları;
Hanidir ıslak hanidir gömülü nidaların
En kırgın güftesiyim;
Sessiz bir ağacın sesli yalnızlığında
Donandığım yıldızların çok çok uzağındayım.

Gün de ölgün gül de:
Bülbül mademki sürgün,
İtaat ettiğin tüm niyazlarda
Basireti bağlansa da kaderin,
Adını anmadığın bir yürekte mi saklısın yoksa?

Bilip bilmediğin diyarlarda yâd ettiğin
Gölgelere mi konuşlu
Tükettiğin türemişliği bağrı yanık kim bilir
Kaç çocuk kaç nota,
Devrik hezeyanlardan akan,
Deryalarda peşkeş çekerken ömrü,
Dalyalarca kırgınlıktan çok gayrı
Demeyi bile beceremediğin
İşte aşkın kayıp rotası.

Çala çala andığım,
Çalıp çalıp aşkları bağrıma sakladığım,
Sandıklarda saklı sayısız imge,
Denginden uzak nice densiz gölge,
Belki de kaybolmuşluğumun rüyasıdır,
Her gece siyaha bandığım;
Günden ayrı geçmez iken zaman
Yine siyaha yine hüsrana talim bir gönül kadar da
Kaygılı sayısız soytarı izlekte,
Aşka bağdaş kurmuş gönüllerin cumhuriyetinde,
Kazanılası bir farkındalıkmış meğer
Tezat iklimlerde soldurduğum zamanlar,
Zamansız ölümlere feveran eden aykırı kelamlar.

Şiirler örüyorum azar azar eksilen ömrün batılına
Gizlediğim belirsizliğin hezeyanında
Bir bir döküyorum içimin kırıklarını.
Nidalar serpiştiriyorum kesilen ahkâmlara
Ve aşka banıyorum özlemimi:
Özledikçe çoğaldığım,
Günbegün azaldığım satırlara adıyorum ömrün rotasını:
Gidip de dönemediğim şehirlerde,
Görüp de dile getiremediğim resimlerde
Ve adam boyu yalnızlık biriktiriyorum
Her tokadını yediğim güncemde
Adsız çağrışımlar saklıyorum
Adı kayıp ülkelerde,
Bürümüş iken hüzün dört duvar imgelerin tekelinde
Ve azıcık da savruk bir faninin şeffaf yüreğinde.