susar..
canında yongası yok artık
üzerinde sevdiği entarisi
birisine bir tanem dememeli
bir tanesi yok artık..
dokunamaz kağıda kaleme
elini süremez mendile
ağlamaklı olduğunda dahi
uğrayamaz en sevdiğine
ne yalan ne doğru
konuşmaz kimseyle
kendine bile
susar..
kadım benim o
eski kız arkadaşım
ve daha eski komşum
canında yongası yok artık
karnında oğlu öldüğünde beri
malda mülkte gözü yok
hayatta yok
insan bir tanem dememeli birine
babalar alışır da görmediğine
analar unutamaz yaşatır içinde
canının yongası yok artık
yok demez ama kimseye
yaşar, yaşatır içinde
anlatmaz, anlatamaz
susar..
örgüsü bitmez elinde
ismi düşmez dilinde
bir çiçek gibi durur masada
dışarı çıkar arada sırada
eski komşum, kız arkadaşım
şimdiki karım dolaşır
ne eve ne dışarıya alışır
konuşmaz benimle de
utanır ister istemez
bana çok uzak, uzun yolları
karınca ömrüm yetişemez ona
o ise bakmaz ardına
yaşanılır, yaşlanılır
bekler, usanmaz, alışmaz
susar..
derken kayboldu bir gün
gelmedi bir daha geri
bir mektup kaldı ondan geri
mektup bile yerinde öylece
susar..