İki bin on altı çok çektik senden
Başımıza hiç gelmedik kalmadı
Ne çektirdin bize, usandık senden
Bir daha yaşamak istemiyoruz.

Bir derdi bitmeden biri başladı
Otuz yıllık terör yine patladı
Kahrolası terör pek çok can aldı
Bir daha yaşamak istemiyoruz

Bu milletin ekmeğini yiyenler
Hem de utanmadan “Türk’üm!” diyenler
Bir, temmuz gecesi çıktı hainler
Onbeş Temmuzları istemiyoruz.

Atatürk demişti hiç ders almadık
Hain içimizde hiç anlamadık
Bu vatanı çok ucuza bulmadık
Dini istismarı istemiyoruz

Irak yetmez gibi birde Suriye,
Onlar kaçtı veremedik geriye
En sonunda girdik de içeriye
Orda huzursuzluk istemiyoruz.

Her geçen gün ayrışma derinleşti
Düşman ile hain hemen birleşti
On beş Temmuz gecesi gerçekleşti
Bir daha o günü istemiyoruz.

O kadar çok söz var ki söyleyecek
Herkes hesabını bir gün görecek
Allah’ın nizamı sonsuz, sürecek!
Bu nizam bozulsun istemiyoruz.

Şimdi sen git artık, yerin boş kalsın
“Güzel gün” umudum, o bana kalsın
İki bin on yedi kapımı çalsın
Senin gibi olsun istemiyoruz.

Ne kadar dirensen bak sonun geldi.
Acı, çile dolu günün bitmedi
Gideceksin diye üzülür sanma
Kapı aralandı, yenisi geldi.

Gelen, inşallah aratmaz gideni
İlk günde sevmedim, son günde seni
Rahat bırak artık cümle alemi
Seninle yaşamak istemiyoruz.

Belki suçun yoktur, belki masumsun
Ülkemde, dünyada gözyaşı dursun
Yeni yılda ülkem huzuru bulsun
Bir tek damla düşsün istemiyoruz.

Çok suçladım belki, farkındayım da
Kabahatin çoğu da insanlarda
Birlikte yaşamak varken dünyada
Yeni den savaşlar istemiyoruz.
Ankara, 31.12.2016 09:33