Sivas eşrafından, çoook kıymetli...
Mehmet Efendi adında
muhterem bir zat var idi.
Mehmet Efendinin meziyetleri saymakla bitmezdi.
Son derece de saygılı...
Saygılı olduğu kadar da;
Avını en az bir kilometreden seçmekte,
Son derece de maharetli,
Sevgisi sonsuz olup,
hizmette kusur etmezdi.
İşini son derecede iyi yapar,
Ücret konusunda kapris yapmaz;
Bir küçüğe[ 1] çakmamayı
ucuz saymazdı.
Topuktan yakalamayı seven...
Topuktan yakaladıktan sonra...
Dünyanın;
En ünlü kimyasal çözücüleri bile zor ayırabilirdi...
Sanata çok duyarlı,
Beşeri münasebetlere önem verir.
Müziği iliklerine kadar sever;
Sevgisinden dolayı;
Sivas ellerinde sazı çalınır...
Sazının inleyen nağmeleriyle,
Çamlı beller
bölüüük bölük bölünürdü.
Ne yazık ki,

Bu muhterem Mehmet Efendinin;
Korkunç bir rüyası,
bir hayali vardı;
Ezip geçmek...

Ezilir....
Ezilir...
Yine de;
Ezmek fikrinden vazgeçmezdi:

Ne diyelim;
Her güzelin bir kusuru varmış,
Mehmet Efendinin ki de
Ezip geçme uğruna;
Ezilip geçilmek...

Üzülme be Mehmet Efendi!..
Bir gün gelir sende güler...
Sende, Ezip geçersin..

Kim bilir belki yarın...
Belki yarından da yakın...
Denizli, 29.05.2004

[1]= 35’lik içki demektir.