ben birini sevmişsem
o birini severse iyi sever diye sevmişimdir
doludizgin sürdüysem atlarımı üzerine
içindeki asi kadının harbiliğinden...


ben birini sevdiysem vicdanlıdır diye sevmişimdir
birinde bunca yıl gönüllü tutukluysam
o, mahkumlara bile iyi davranır eminliğimdendir
ben birine tahtsız tapınaksız bağlandıysam
bu acizliğimden değil
bilakis ruhunda barınan tanrı sevgisinin azizliğindendir
o erkeklere taş çıkartan
dünyaya dik duruşundaki asaletten


ben birini bu kadar cesaretle sevdiysem
bu kendime değil bilakis ona güvendiğimdendir
arada sebepli sebepsiz kızıp bağırıyorsam
aslında kendimle o kadar kavgalıyımdır
arada vazoya başka çiçekler doldurmaya çalışmışsam
bu onun parıltılı gururuna hayranlığımdandır
kıskandığımdan...



ben birini isimsiz adressiz sevdiysem
ve bir sokak kedisi gibi
beni hep kucaklasın istediysem
ondaki şefkati bir başkasında bulamayacağımı bilmemdendir...



ben birini çok seviyorsam
yanında kendimi kutsal topraklardaymış gibi huzurda hissediyorsam
onun kendinin bile bilmediği özellikleri vardır
ve bunu anlatmayı en makyajlı cümleler bile beceremez
bilmeden öyle çok şey öğretmiştir bana
örneğin, çok dua edip azla yetinmeyi
elindekini cömertçe paylaşmayı
sevmenin ana sermayesini
ölümüne kucaklamayı
vazgeçmemeyi


ben birini çok sevdiysem
geceyarıları başucumda tebessümle bekleyişindendir!
yaptığı hasta çorbalarından!
insanı askıya alan o " efendim" sözcüğünün paratonerinden
hayaliyle bile huzuru yudumladığımdan
ondan vazgeçemediysem
o koca gözlerinin
yarı yolda ceryanı kesilmiş asansöründendir
sesinin aklıma zımbalanmış aksinden


ben birini bunca sevdiysem
o ilk elimi tuttuğu gün gibi
tüm gökyüzünü kuşlarıyla birlikte
avuçlarıma, içime yüreğime boca etmesindendir


ben birini çok sevmiş
bunu da o alçak kibrime rağmen frenleyememiş ve kağıda dökmüşsem
bir hasretin özlemine ölesiye düşkünlüğümdendir

senden!..









ToprağınSesi





.