bu bir ilticadır.
sebebi makbul bir cinayetin,
oldurgan fiiliyatına.
senkronu çatırdamış dev gözlü gecenin,
ayın şavkında
kurusun diye asılmış insan suratlarına.

hırıltılı bir ses gibi yabancı gelir önce,
gülüşü mukavemet gösterir yüreğimin ince tellerine.
sandıklar dolusu kapanmışlık var içime.
asma kilit babında
bir söz koymuşluğum masa üstüne.

bahçelerde yeşil çınar,
gözlerim hep inci arar!
kafi değildir tahtına kifayetsiz kalışım,
kurdelesiz bir çiledir kahrımın üstesinden
gelişim.
kuyular derinliğince,
çöller genişliğince,
ve gün geceye değince,
öylece,
ölüce.

kavi kaldımsa bunca telaşa,
mucidi, şurubudur hasretin
dudaklarımda meyve veren.
toprak kokusundan öte,
yağmur sesinden ziyade.
bir zelzele birikintisidir
kalbimin artçı telaşı.

ıstırap defteri kabarmış sadık ruhumun,
isli bir duvarda adım geçer ölüme dair.
kıyısı ele geçirilmiş suretimin,
ağzımda uykucu geceler.
sırdaş bildiğim güz yaprakları da döküldü elbet,
canıma yapıştı ölümlülük telaşı,
pranga vurulu ayaklar geçti üzerimden.
içim,
şimdi ucube bir kentin günahkar duvarları.
kırk ikindi vaktinde
sayısız kaçış sayıklamaları.

bu bir irticadır.
sebebi makul bir varoluşun,
edilgen durağanlığına.
sakalları yeni terlemiş bir çocuktum,
demirin pasını
insanın zorbasını yeni öğrenmiş bir hayta.
şimdi bir aşkın evrendeki yankısını yazıyorum.
dair ki
insana
geceye
hayata.

- Abdullah Cemek