bir buket çiçekle gelmiştin kuzguncuk baharlarına
ben mutsuz kışların kuruyan erguvan dalı
sen biraz emirgan biraz aşiyan biraz kuzguncuk
kanıksanmış bahar sabır gülü
yollar parklar meydanlar bizi çağırmıyor artık
baltalimanında toz pembe sakura ağacı kül
ıhlamur caddesinde susmuş şarkılar
artık ömrümüz yuşa yokuşu yar

yağmurlar çiseliyor anılara
yaşamın varlığı meçhul kalbimizde
sevdayı sorma ahu semender bir bülbüldür o
arzu endam edersin sararmış fotoğraflarda
solgun bir istanbul çiçeğisin hatıralarda

sır olmaktan çıktı artık
içimdeki o derin haz
raylı trenlere binip git ah içimdeki yaslı çocuk
saklan dönme dolaplarda
şulesi hayali cilvesi hoş yarin
yaraları kapandı
kavimler gibi yol alıyoruz hep sancılı
ten bedende tutsak hoş kokulu karanfil yarim

yağmurlar dindi şehri istanbulda
kirpiğinde yasak baharların gözyaşları
yaşamak seni gülde lalede nesrinde nergiste
ümit güzellik sevinç sen de
kara dikenleri yoktur gülümün
yaşadım seni kuytumda
çıkmadığın müneccim fallarında
gelirsin belki bir başka bahara
kakülü yalnızlıkla örselenmiş yar

istanbul yasemin baharıydı
aşklar zamane aşklarıydı aykırıydı
istanbul gücenmişti menekşe mavisi baharlara
ah içimdeki küskün cezayir menekşesi
ne zaman biter gücenmişlik
mevismler bitiyor
simgesel kuşlar geçiyor lirik limanlarımızdan
gelmiyorsun
aşkın yaralı sinesine
biz aşka kelebekler gibi pervane
istanbul çiçeklerle güzel
boynundaki ürkek çiçeğin yasaklı baharları kimin vebali
Ömriye KARATAŞ
29.12.2016