Esme rüzgar, batma gün, demek olmaz,
Bu saati kimler kurmuş ? Yanılmaz,
Gelmeyince saki, içip, kanılmaz,
Beyaz bulanıksa, kar görüneyim...


Ufuklara kara çökmüş akşamlar,
Şimşeklere kucak açıyor damlar,
Şirin’siz Ferhat’ı paralıyorlar!
Ellerimi açıp, yar görüneyim...


Hangi deli, hangi demir kafeste?
Çılgınlık hevesi, nara bu seste,
Doldursun semayı hep beste beste,
Kuytulardan çıkıp, var görüneyim...


Furyası beynimde düşüncelerin,
Bu çağda haykırmak, neyime benim,
Takılıp ardına yol yol gideyim,
Yokluğa karışıp, sır görüneyim...


Nerde ninnileri anne kucağım,
Olsaydı benimde bir oyuncağım,
Bütün varlığımı hep saçacağım,
Kapayıp gözümü, kör görüneyim...


Kara gözlüm yakar dedin bu gökler,
Ellerinde güller, bizi kim bekler?
Kumda oynamalı mini bebekler,
Saçılıp, dökülüp, yer görüneyim...



Hayrettin YAZICI