Ruhu minik Devasa Şehir

Bu bakış susuşlu
Yıllardır
Kin nefret değil
Gizce değil
Gözce değil
Yurekçe
Baş hafif yerde
Sorular cevapsız
Alamamış gibi
Uzandığı meyveyi
Dalın ucundan
Düştü düşecek
İfâdeye kelâm yetersiz

Zor zamanların
Zemherinin ayazın
Üzerine bembeyaz gömlekle direnen
Parkasız tığ gibi delikanlı

O kadar üzülecek acı varken
Tepinip duran aylak aylak
Gezinip duran avare avare
Kaldırdı bakışlarını yerden
Şehrin neon ışıklarına mıhladı
Derin bir a h h çekti
Vay benim çilekeş
Yalnız güzel hüžünlü Ülkem
Kaç can düştü gök ekin misali toprağa
Döndü bir an
Dikti gözlerini
Öyle bir haykırdı ki
Kendi korktu sesinden
Ruhu minik şehrin
Devasa silüetine
Ayıp ayıp olsun senin adın kayıp

Tüm şehir yabancı
İşgal edilmiş tabelasına kadar
Eciş bücüş binalar
Hınca hınç trafik
Bağıra bağıra geçiyor gençler
Küfür argo dolu hep bir ağız
Rahmet ıramış
Bereket kayıp

Yürüdü caddeyi bir boydan boya
Sahi değmişmiydi tüm bunlara
Oysa biz canımızı kanımızı
Her seyimizi verip gittik
Doğmamış kızımızı oğlumuzu
Anne karnında bırakıp
Ve gözü hep nemli kaldı sevdiklerimizin
:
Yunus Beypınar