Karanlıktı tüm odalar
odamda oturduğum sandalyede bir kukla var
kuklanın yüzünde bir maske
tüm gölgelerin içinde,
sandalyemin üstündeki cansız bedende
sizin göremediğiniz bir ışık var
tanrının yarattığı ipler görünmez
kalbi olmayanların da içinde ışık vardır bilinmez
zordur, duyguları olmayan kuklanın hayata ilk adımı
bazen ayakları olanlar dahi düz yolda yürüyümez
içinize bir ayna tutsanız göreceksiniz
sizinde tahtadan iki kolunuz
birbirine saplanmış iki sopadan bacak uzvunuz ve
yüzünüzün tam önüne yerleştirilmiş maskenin ardında
saklı cansız kukla duygunuz
unuttuğunuz hiç bir şey yok
evet ne bir eksik ne bir fazla
ipler hayat sahnesine atılmadan önce bedeninizden ayrıydı ruhunuz
tek bir rol ve bince adette sufle
yaşamla ölüm arasındaki gelgitte tanıştı kukla kendinle
ve perde kapınırken tanrı makası attı hayat iplerine
kukla yeniden oturduğum sandalyede
karanlık gölgelerin içinde cansız bedeniyle

EMRE YILMAZ