Ve lodosa vuruyorum aşkın demini
Siyah yazıyorum seni siyah
Geceler gibi değil
Gözlerin gibi siyah


Korktuğum tebessümlerinden yol alıyorum
Aşk gözlerime dokundurduğun körlük
Zindan gecelerde prangalanan matem aşk
Aşk küçücük bir bakışınla kocaman susuşları doğuran
Ve seni anneme benzetmektir
Aşk,gözlerinde gördüğüm Kudüs ile
Beyrut sokaklarından ellerinde kurutamadığım güller
Aşk gecenin siyahıyla gözlerinin savaşması
Ve her seferinde gözlerinin o mağrur zaferi
Vakur duruşları seni beklerken yok etmekti aşk
Annemin gözlerime sürdüğü sadakat
Aşk..."seni anneme benzetmekti"


İs’imden kaçtığım zamanlarda gözlerin vardı orada
Karanlıklarında zayıf duruşlarımı isyan ettirirken ben
Küstüğüm küskünlüklerini asiyorsun boynuma
Ben gidiyorum susuşları bedenimi sararken
Seni arıyorum son defa
Ve bir an kırılırken tekrar seni yazıyorum
Gözlerin gelince ufkuma
Aklımdan çıkmıyorsun
Aklım çıkıyorda,
Nefesine dokunuyor nefesim
Neredesin
Hâlâ mı uzaklarda?


Gözlerime dokunan güneşin
Saçlarından kaçışıyor geceler
Ellerinde yorgunum ben
Yağmurların kurutuyor güneşi
Öldürüyorsunuz kendinizi
Ben yaşamıyorum ki hâlâ bakma
Sahipsizliğini asıyorsun boynuma
Gözlerinin karanlığında kayboluyorum
doğru yerde olduğumu biliyorum ama
Kayıplarında bile yoksun sen
İmkânsızlığına küfretmek isterken
dilim şiirden başka bir şey bilmiyor
Öğreniyorum
Sonra yine kayboluyorum
Gayb oluyorum...



Nerelerde yoksun ki sen
Bahar güneşi
Ellerinin olmazlığını gözlerimden kopartıyorum
Artık bir âmâ olarak yaşamaktan hiç çekinmeyen bir adamın
sensiz saatlerini şiirlere asıyorum
Duymuyorsun
Duyuyorum...