"Nefreti şiirden ağır
Aşikar bakışları zulüm
Bende sensizlikten gelen bir rastlantı...


Gidişini astım boynuma
bütün gidişlerden kopartılan bir ayrılık çanı gibi
Canımdan öte bir yol var mı?
"sensizlik"
karanlıkta kazanılmış bir unutkanlık..."




İliklerimden kopartılan sabahlarla
güneş görmeyen baharları aldım canıma
Canımdan öte ilk canını kattım yurduma
enkazı oldum sabahların
gecelere teslim ahuzarlarimla
"duyulmasada"
yeni çığlıklar aldım koynuma
ucunda yolların vardı
sakallarımın kararttığı şu bencil yollar
ellerini uzatırken sen
ellerimi kestim dokunmak yaşamını yitirdi
ki;
dokunduğum anda kanrevan yenilgilere sendeleyerek ilerledim,ben

Ah sensizlik!
Ucunda bir ölümü taşır gibisin
yine
bende yineleyerek gelseydin
sana bensizlikteki bakir yenilgilerimi reva görmeyecektim



Utangaçlığımın faili meçhul tanığı şiirlerimi
şiirlerine kısmet edelim mi?
suretini
çirkinliğimle alıp güzelliğine asalım zaman zaman
ki asrımızın en mükerrer görüntüsüne tanık kalalım
Vay yine yağmur göz rengine dokundularda
benden uzaklaşma
her yağmur hayallerim uyanırdı kâbuslardan
Masal koşuşurdu dudakları al al,yanaklarımda
Masal uçuşurdu evin dört köşe matem yalnızlığında
saçlarındaki olağan saçlarıyla
Masal avuturdu aşkı
yama yapardı uykumuza sensiz olan senleri
yorgun tavırlarıyla ellerimden tutardı
Uyandığımda yağmur biter
masal yaşamazdı
’düşlerimde büyüttüğün kızınla aramdaki tek bağ"yağmur yoksunu zamanların ölüsü olmamızdı"’






...