1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
856
Okunma
su sesi bir rengi vardı
kenarlarından geçerken
olurdum çoğu zaman...
bir an yine kapı açıldı
fısıltı merakıyla
ara sıra...
kırpılmış uçlarında bir kaygı
yüzünde milyonları aşkın
belki ufuk çizgileriydi
sıra sıra...
bayağı bir ön yargılıydı
tuhaf bir gölge
arkası dönük
tonlaması bozuk siyahlara...
nihayet bir tutku
alır gibi yaptı
parlayan her şey
onu yanına çekiyordu...
parmak uçlarında yürüyüşü bile
varlığı alt üst etmeye yeterdi...
uyumaya korktuğu için
asırlar boyu kırpmamıştı
minicik bir zamanın sonsuz kuvveti
ruhu dev gözlerini kapatmış
boşlukların senfonisinde seyre kaybolmuş
farkında olmadan tadacağı
en kavramsız
ilk ve son defa
hala yıldızların söndüğünü sanacak...
can-i
5.0
100% (1)
Cevap Yaz