Dünya elbette dönüyordu ,
Etrafına ışık saçan güneş o muhteşem ihtişamıyla ,
Kalplerde yerini alıyor ve Aşkın en muazzam haliyle yüreklere işliyordu .
Aşk her an vardı ve olmaya da devam edecekti .
Bazen anılar acıya dönüşecek ,
Bazen derin bir iç çekiş hiç bir acıya merhem olamayacaktı ,
Ama hayat her zaman ki gibi devam edecek ,
Hiçbir şeyi unutturmasa da yaşanılacak bir hal alacaktı ,
İnsanoğlu buna mecburdu !
Ne olursa olsun ; yaşanacak güzel günlerin adına var olmak ,
Bir nebze olsun hayatı yaşanılabilir bir hale sokuyordu ,
Gidenler elbette unutulmayacaktı ,
O yaraları kanatmaya devam edecekti ...
Yaradana emanet edilmiş o yürekler yine de ,
Kalanların yüreklerine biraz olsun su serpecekti ...
İşte buna yaşamak deniyordu Dostlar !
Her haliyle tutunmak tüm yok’luklara rağmen . . .

Seda Koçak / Sedacet-i kelâm