Bir sazın telinde çalan yanık türküleri,
şiire sevdayı, edebiyata tutkuyu,
bir yaz gecesinde yıldızların altında
müziksiz dans etmenin güzelliğini,senden öğrendim.

Bana aşkı bir cümleyle anlatabilir misin diye sormuştum.
Sen yüzümü avuçlarının İçine alıp,
sevdiğinle kar biraz daha beyaz,
güneş biraz daha sıcaktır demiştin.
Sen gittiğin günden beri ne beyaz ötesi kar gördüm,
Nede güneş ısıttı beni.

Sen gittikten sonra bir ben,
bir yangınlarım ve bir avuç toprak kaldı.
Yıllardır yanan, alev alev yangınlarımı söndüremeyen
Bir avuç toprak geriye kalan.
Hani benim gökyüzüm?

Sen benden gittiğin gün,
ben benden, bana seni hatırlatan her şeyden gittim.
Arkanda bıraktığın varlığım çıkmaz bir sokakta.
Ne yollar beni sana getirir,
nede sen çıkmaz sokağa gelirsin.
Bütünüyle imkansız, bir olmayacak kadar yarım,
Biz olmayacak kadar hiç.

Sigarayı iki pakete çıkartım.
Son zamanlarda da çok unutkan oldum.
Saçımda da üç beyaz var şimdi.
Senin görmek istediğin beyazların ilk üçü.
Boyamıyorum artık.
Çok özlüyorum seni.

Sensizliğim kimsesizliğimle ölümüne kapışıyor gene bu aralar.
Ben?
Ben Denize hasret...

© BLAU, 2016