Gün çoktan sararmış,
Son yapraklar rengini açmış,
Hafifçe esen bir rüzgar,
Yel değirmenleriyle,birde ben.

Garip bir döngünün içerisinde,
Başlayan yağmur,
Neyi hatırlatır ,bana,
Kimi?

Sırası mıydı,şimdi,
Geri gelmenin,
Kapılar kapatılmıştı,nasılsa,
Anahtarları da,kayıp.

Kana,kana akıyordu,
Hayat,damarlarımdan,
Öğrenmiştim,
Ayrılığa ağlamayı.

Son pişmanlığın,
Kayıtsızca yaşanan günleri,
Bir,bir hesap soruyor,şimdi,
Değil mi?

Bir yerlerde unutuldu,göz yaşları,
Biliyorum,
Tarif ediyorsun,
Ama hatırlayamıyorum.

Hüzünleriyle yaşandı,
Yalnız gecelerin soğukluğu,
Sessizdi yıldızlar,
Ay ise ıslak.

İlk defa,
Çaresini yitirdi,bakışlar.
Sim siyahtı,
Gözlerimdeki hayat.

Ağlayan çocukluğumdu,
Kapalı kapıların arkasında.
Göz yaşları yetim kalmış,
Ararken ellerini.

Ne duruyorsun,
Git.
Dönüşün olmasın bir daha,
Ne de hayalin.

Unutuldun,
Aşkı öğrenmeye çalışan,
Bir kelebek gibi,
Ve de yanıldın.