aheste yürürüm
geceleri soğuktan üşüyerek
kendi varlığından bile habersiz
çağrılırım ötelerden
cismi can
yağmuru gök






keşke yalnız ben olsaydım
hiç biri olmasaydı hayallerin
rüyalar, kutlu sırlar
devşirme suskunluklar
heyecan dalgalarına gark
koca bir ummana giden bir nehir gibi








dolunaylı geceler
mağarasına zuhur ettiği vakit
çılgın bir sükunet halinde
cehennem zindanına yürürüm
ateşten evvelce








ruhu yok acılarımın
korkularım sessiz hep ıssız
her gece bir başka pencereden seyrederim
içimde yer bulan duyguları
nefes nefes yaşarım
öyle bir alev yalımı ki
ateşten bir dağ gibi








vazgeçemem düşüncelerden
son yağmurları da harcarım
son masalları da
bir kaç hikayeden ibaret
en soğuk en karanlık vakitlerde
tıpkı ölüm gibi




*


redfer