Ben, çoban kızı Nazlı;
Yüce doruklu dağların ”Hürriyet” adlı kızı,
Sen, kanlı savaşların usancı delikanlım;
Saçlarım bir demet gül;

Alsana...



Göklerle konuştum, seni sordum gecelerden;
İri gözlerimde yolları avladım,
Kuzularla avundum yıllar yılı,
Kurtuluşumuza ağıtlar yaktım,
Türküler söyledim, gamlı;

N’olur kalsana!...



Yeşil çimen, sarı çiçek,
Harıl harıl bak sular...
Turnalar dönüyorlar haberle !
Oğul oğul arılar...
Beyazını şubat karlarından.
Yeşilini baharlardan derdiğim,
İşte, kar çiçeklerinden örülü gelinliğim,

Petek sana...Bal sana...



Tam tekmilsin o günlerde ki gibi,
Yeni seferlere mi muştulusun, yiğidim ?
Dönersin, dönemezsin kim bile?
Bana kendi dilinden”Hürriyeti”anlat.

Ben, çoban kızı nazlı;
İçimi yakıyor gecelerin yalnızlığı;
Hilalin koynundan yıldız getirdim sana,
Bir kerecik kollarına alsana;

N’olur kalsana!...




Hayrettin YAZICI