bir pencere önünde bekledim seni
karanlık bir odanın içinde
umudu bekler gibi

sanki özlemek kalbime saplanıyor
kör bir kurşunun kalbime girmesi gibi
korkunç ve acımasızca
sonra yakıyorlar bedenimi
ateşe verir gibi
ve içimde depremler yaşıyorum
bir enkazın altında kalmışım sanki
üstüm başım darmadağın
sen yoksun
yüreğimde şiirler yapraklarını döküyor içime

ama tırnaklarımla deşiyorum yalnızlığımı
göğsümün ortasına devrilmiş acılar
ve içimde siren sesleri
bir ölüyü yaşama taşıyor sanki
ben yaşadığımı sanıyorum sonra
oysa ölü bir bedenin içine gizlenmiş seni bekliyorum

sonra ufacık kalbimi avuçlarımda sıkıyorum
avuçlarımda un ufak edercesine
parçalamak yok etmek istiyorum
nasıl olur da bu kadar acı çeker kalbim
bu kadar iştirak eder hayatın yükünü taşımaya
ve hala yaşamaktan özlemekten bahşeder

koca bir karanlığı üstüme örterek
sabahın ilk ışıklarını bekledim
ve kanadından vurulan kuşlar
içimde ölü şairlerin ağıtlarını yakıyor
çığlık çığlığa seni özlüyorum
sen yoksun
gözümden nasılda yağmurlar yağıyor içime


ibrahim dalkılıç

04/12/2016
21:50 izmir