İçim yanar
Darılırım gecelere
Bir bakarım beton yığınlarına
İnsanlar sinmiştir
Kirli düşüncelere
Kapkara bir yokluk doğmuştur üstümüze

Duyulmaz kuşların sesi
Yılların sözü geçmez olmuştur
Yüreğim sıkışmıştır geceye
Güllerin boynu bükük
Ah şu solgun papatyalar
Bir telaş sarmış dağları
Bomboş kalmış yaylalar

Her gelişimde biraz daha uzaksın
Biraz daha…
Sözlerin kurşun bana gözlerin tuzak
Ya tut ellerimi ya beni bırak…

Hangi yana baksam
Dağılmış hayatın neşesi
Kötüyüm bu aralar
Duymadım bir gün bile
Huzur kervanının sesini

Acılara haber uçurmuşlar
Bülbülü sesinden vurmuşlar
Gökler o kadar da mavi değil
Hayatın pisliği gökleri sıvar
Karanlığın adını umut koymuşlar
Umut aslında her şeyi yarım koyar

Böyle zamanlar karşılar bizi
Geçer denen acılar
Meze yapar pişmanlıkları
Avuçlar virane, gözler hep yasta
Hesapta yoktu aşkın sonbaharı
Kalplerden akan sevgi değil artık
Lisanlar başka, sevgiler bir başka…