Ku(ü)l yangınları

Kullar ne kadar nankör ve sabırsız
Biri ağlarken diğeri gülüyor arsız arsız
Yanana boğulana donana bile saygısız
Biz ne ara bu kadar gaddar kullar olduk

Her türlü yalan dolan desise bizde
Bir kulağımız basta diğeri tizde
Aklımız takılı kalmış geri vitesde
Hangi ara biz bu kadar iyiliği sollar olduk

Bir imtihandır başımızda biz musibet dedik
Yağan doluya kara yağmura felaket ekledik
Yürümeyi unuttukça sürekli emekledik
Ne ara biz beti bereketi yollar olduk

Başkasının yangınında yemeğini pişirir bazısı
Yarası elde olsa yüreğinde duyar sızı
Kiminin anası babası kimininde oğlu kızı
Hangi ara biz kendimizi kollar olduk

Bir yangın ki üşütür ısıtmaz seni beni hepimizi
Eğer hep beraber taşın altına koymazsak elimizi
İnan ki kıyamete kadar doğrultamayız belimizi
Düşünmek bile istemiyorum en son halimizi
Ne ara biz yanlışa dizilen kullar olduk.
:
Yunus Beypınar