Dokundum yüreğine...
Yüreğimle atarken buldum...
Rüzgarlar bile sustu inan
Yüreğine dokunduğum an...
Yüreğine taa ellerinden ulaştım
Tutunca ellerini; yüreğini paylaştım
Yüreğinde yüreğimi hissettim
Gözlerinde gözlerimi...
Ruhunda bedenimi buldum sensizliğin kenarında...
Sonsuzluk oldu bende sensizliğin
Kayboldum senin yanında iken...
Senin içinde...
Fırtınalara gem vurdu yorgun bedenim
Sensizliğin kenarlarında bir başına
Senin elin elimde dolaşırken...
Susturdum kasırgaları, durdurdum dünyayı
Sensizliğin kenarlarında seninle dolaşırken el ele...
Her atışını hissettim ...
Beni sende kaybettim ama seni de bende buldum
Yüreğinin dingin sularında dinlenirken yoruldum....
Ben seni neden seviyorum biliyormusun?
Seni sen olduğun için sevmiyorum birtanem..
Seni;
Senin yanında olduğum zaman ben olduğun için seviyorum...
Zaten hayat nedir ki?...
Bir ilk günü olur insanın bir de son günü..
Bir ilk nefesi olur insanın bir de son nefesi...
Ben;
İlk nefesimi kendim için almıştım ya,
Son nefesimi de senin için vermek istemektir hayat...
Ben hayatımı yaşayacağım...
Sensizliğin dipsiz kuyularında seni aramaktansa
Bensizliğin engin sularında seni yaşayacağım?


Metin Kaya İLHAN
TRABZON