Kamyoncu Arif yüklemişti Antalyadan yükü
Yeni getirmişti öğretmen betül yükü
Küçük arzu bitirmeden biborandaki sütü
Herkes uykuda saatler gösterirken üçü
Sarsıldı Türkiyem kan ağlıyor Milletim

Bir feryad yükseldi milletimin yüreğinden
Sarsıntılar gelirken derinden derinden
Bir ses yükseldi Enkazdaki taze gelinden
Ne olur ayırma Allahım beni mehmedimden

Enkaz altında çocuğuna sarılmış bir ana
Başındaki yaradan yüzü boyanmış kızıl kana
Yavrum kurtulsun yeterki, dokunmayın bana
Derken yürekmi dayanır Allahım bu aana

Yeri göğü inletiyor feryatları bacımın
Takkesinden bilindi cesedi, yetmişlik hacının
Yetim kaldı yavrusu kimbilir kaçının
Çaresi yok Dünyada bu kanlı acının

Duydumki şehit olmuş Üstadımın bülbülleri
Hizmet için çarpınırken küçücük gönülleri
Feda ettiler bu dava uğruna ömürlerini
İşte onlardı bu asrın hakiki erenleri

Ezan okunmuyor caminin yıkık minaresinden
Başka bir şey işitilmesede ağlama sesinden
Ümit kesilmez Yüce Allahın rahmetinden
Ey insan kadere karşı ne gelir elden

Güzel şehirlerimizin binaları çökmüş
Onbeşbin insan Allahın takdiriyle ölmüş
Milyonlar gözlerinden sicim gibi yaş dökmüş
Bilki sevgiliye dosttan gelen diken gülmüş

Müslüman kardeşimiz çekerken bunca mihneti
Sarmasın her tarafımızı gafletin illeti
Bizlerde yaşamadan benzeri bir zilleti
Gelin el ele verelim Ey Türk Gençliği


ALİHAN ÇAKAR...