Susmayı tercih edenlerin
ve kırıldığını es geçenlerin
ve beklerken özleyenlerin
ve özlerken bekleyenlerin
ekleyenlerin içindeki korlara sabrın nârını
ve küsenlerin sessizce incitmeden
incinmişliklerine rağmen öyle
zarifce yananların
ve kül olup bir kaç satıra âşkı
sevdayı
ve hayatı
ve hayatın diğer adı cehennemi
ve yine üzmemek için üzülenleri şu t’arafa alalım
ve hesap günü gelsin
kurulsun nizâm dökülsün eteklerdeki
ve kâlplerdeki taşlar ve kırıklar
Allah adaleti diriltti
kimsede emanet kalmayacak âh’lar bilinsin.

Bir de
her okuduklarını öylesine şiir sayanlar
kimi kâlp mâhşer kurarken yorgun ritminde
kimi kalemin düzdüğünü yalanları
kimi keyfinden ödüllendirirken kahyasını
kiminin intihâr ettiğini bir kader uçurumunda
bir boşluk sonrası
bir şiirin dibine düşüp
içindeki bir hayalin enkâzına gömüldüğünü kimsesizce
bittiğini yaşanamadan bir ömrün
yası bile tutulmadan öylece
kaybolup
unutulup gittiğini
hatırlatırım.

Öyle basit değil dizmek âhvali cümlelere
düşünün
ve taşının sabit fikirlerinizden
ve lüften bir çimdik atın biryerlerinize
kendinizi incitmeden yinede
zira incinmek telâfisi zor, şifası olmayan
derin
onulmaz
kör bir yara ruhlarda
anlayın tüm insanlığınızla
n’olur..