özet geçip gidiyoruz
doya doya hiç bir nehirden
kana kana su içemeden
altını çizemeden en sevdiğimiz satırların
en sevdiğimiz kadının gözlerine bakamadan
ömrümüzü özet geçiyoruz...

oysa bir başlangıçta unutulmak vardı şimdi
belki en tatlı dokunuşlarda
başka bir göz rengi
bilemezsin ki
belki bir çocuk anne doğuruyordur toprağa
bir çocuk duvar tutuyordur nemsiz
baba saygıyla kızının ilk aşkını demliyordur
kötü niyetlerin esir olduğu bir su
belki buharlaşıyordur bir filizin dibinden...

anne
biz hiç masum olamayacak mıyız
kurtulamayacak mıyız
kucağında cennet kokamayacak mıyız bir daha...

hangi çukurlara gizlesek günahlarımızı
tekrar köklenip dallanıyor
açığa veriyor bizi
yüzümüzde ki çizgiler
yeniden yıkıyor kirli ellerimizi
yüzümüz avucumuzda ufalanıyor...

belki yeniden göğsümüzde batmak için
bu sefer
sahte tebessümünde bizi kandırarak
yeniden güne bakıyor güneş...

can-i