evim..
sığınagım..
sıcağım..


tembelce yayılmışım
küf kokmuş içime
açılmamış pencerelerim yosunlu


kapıma gelen ne varsa
itirazsız almışım her geleni
çözmeye gerek duymadan hayatın akışında


birikmiş gereksizliklerin kalabalığında,
dağınıklığında
ayrı bir dünyam olmuş
kitaplarım,
karanlıkta kalan tozlu aynam
ve ortada tek bir mumun aydınlığı
ki adı dürüstlük
bir de oturabileceğim bir tek sandalye
ceviz ağacından el oymalı
ki hatalı yapım, defolu


kirli camlarım
bakmaya uğraşanlar sorar..
katran olmuş yılların tozu, isi, buğusu, yapışıklığı
bense üşenirim,
seven uğraşsın, silsin rehavetiyle


dışarısı sarmaşıklarımla süslü duvarlarımın
bacamda rüzgara öfkeli,
duraganda göze hoş yayılan dumanım,
ocağımdan yaz kış yayılan mis ekmek kokum
güneş ışığıyla parlayan altuni yansımalarım


evim..
sığınagım..
sıcağım..