Hayatın en iyi yerinde kalkıp gideceğim.
"Daha erken,biraz daha otursaydın" istemsiz klişesine,
aynı istemsiz bir teşekkürle gideceğim.
Geç oldu diyeceğim,yarın ölüm var,erken kalkmam lazım.
Bugün yeterince var oldum,yarın yok denecek kadar azım.

Kendinize iyi bakın.
Belki atladığınız bir şeyler vardır.

Sen de diye cevaplayacaksınız.
Selam söyle diye ekleyeceksiniz.
Kime?
Bildiğiniz yalnızlığa rağmen bir klişe daha ekleyeceksiniz.
Niye?

Kendinize iyi bakın.
Belki yapmadığınız doğrular vardır.

Ben hep dışarıda kalandım.
Hep sonradan akla gelirdim,
Hep sonradan aranıza atandım.
Ben bu memuriyetin farkındaydım aslında.
Daima bir düstur takınan,daima mavi yaka.
Şimdi eşyalarımı topluyorum bu yaşamdan.
Yarın görülemez belki diye, hazırlığım bu akşamdan.
Muhasebeye uğrayıp, biriken iyi anılarımı alıp çıkacağım.
Bu,eski ben ile son gecem.
Son bir yemek yiyeceğiz.
Tek bir aydınlık var,masamdaki kaşıktan yansıyacak.
O aydınlığı destekleyen sade bir de şamdan.

Kendinize iyi bakın.
Üzerinizi yoklayın.
Belki yanınıza almayı unuttuğunuz kararlar vardır.