Esmâü’l- Hüsnâsında dahi zıt isimler var:
O, mazlûma Kerimdir, zâlime ise Kahhâr.
Bülbülün nazarında gülün gamzesidir hâr.
Tezâtı hoş gösteren, O’nun sevgi simyası.

Cihânın dört yerinden getirildi türâbı;
Kesreti Âdem kıldı şanı yüce Çalâb’ı.
Zübdet-ül âlem oldu varlıktaki lakâbı.
Zerreleri kül eden, Yaradan’ın kimyası.

Birden farklı yönlerde, kanatlarını vurur;
Yine de Yusufçuklar havada sabit durur.
Gayede beraberlik yoksa rüzgâr savurur.
Hilkatte dayanışma, mahlûkatın mayası.

Arılar arasında, fark görmez kraliçe;
Birliğin şâheseri, petekten kanaviçe.
Türkü, Arabı, herkes yaşamalı içiçe.
Eşitlik ve adalet, Ömer’in ütopyası.

Katiyen değer verme, sadece kana, ırka
Yekpare varlığımız, inan bölünür kırka!
Hiç yırtılmasın vatan gibi sıcacık hırka;
Türkiye’ye sadakat, al bayrağın boyası.

Mazine vefan varsa, âtinde sefan olur.
Ecdâdın her duası, her sözü şifan olur.
Hâkimiyet tâcını giyen de kafan olur.
Geçmişe ahde vefa, bu milletin ziyası.

Kurtarmaksa niyetin, harabe şehr-i Şâm’ı;
Selahaddin, gülerek geçirmezmiş akşamı.
Ağlayan Kudüs imiş, yegâne derd u gamı.
Müminlerin birliği, Peygamberin hülyası.

Muhabbete bağlıdır ümmetinin bekası;
Oyuna gelmemeli, Müslümanın zekası.
Kardeşini sev diyor Allah’ın Mehlikası;
Taassub ve tefrika, hepimizin gayyası!


02.04.2012