hangi başlangıcımdan baksam sensin

hani çocuk bakışınla yürüdüğün yolda
yumruklarını sıkıp sana saldırmaya çalışan
oğlan gibi alt edemezsin
her başlangıcın bir türlü başaramadığı girişi
belki de unutup gittiğin yerdir kendini
korunaksız hayatın çekingenliği
neye baksan kırpılmış ellerinden bir parça
nereye baksan çalıntı yaşam
bir görsem elini tutup gideni
kendi suretinde yitip gitmeyen


başlangıçlarda başlasan bir
rengarenk hayatları koysan önüne
önünde arkanda insan
yaktığı ışıkta devingen
açık duyguların kilidi
sevgiye kurulmuş çadır
bunun için kişniyor atlar
yollar bunun için açılmış
yolcular burun kıvırmıyor
molada kurulan sofraya


hangi başlangıca baksam gözlerinin derinliği
nasıl bir hayat kaynıyor içinde
aç aç bir türlü bitmiyor çözülecek düğümler
düğün oluyor, dernek- ölüm
bitmiyor ellerinin sıcaklığı
kalbini hissediyor kalbim
ılık bir çağlayandan akıyor
hep temmuz güneşi

neden başlayamıyoruz bir türlü
elinin nabzı elimde atıyor
hep hayallerde ışıyor aşk
gerçeğin iki gözü de kör
güneş sessizce doğup batıyor!..

21. 11. 2016 / Nazik Gülünay