Tam da kırıldığımız yerden başladık yaşamaya
yaşayacaktık ki tam da
ölümün nefesini ve rüzgârını hissettik yorgun bağrımız da
bazı şeylerin telâfisi yoktur evet
çiçek dalında kurur, soğur çay bardağında
ki yorgun kanamasıdır sözler şâirin
dünya yanmış bize ne
kapanmış perdesi vicdanların mesela.

Bir de korun da gül yetişen bahçelerde dikili hayallerimiz
umrumuzda olmamalı telâşı dünyanın
çok da önemli değil olmalı
ki önemini yitirdiği bir boş hikaye yaşanmışlar
-ama benim
içimin gizli bir b’ölmesi var
yaşayamamışlıkları, feryâdı çocukların
kül dolu odalar da
saklambaç oynayıp ip atlar
sahi bugün günlerden pazar
"ve ben seni çok özledim" der şair
herşeyi bir gül tablasına emanet edip
sabaha kavuşur içimizden karanlıklar

ve ince bir kâlp ağrısı olur biraz hayat
şiir ise
bu ağrıları dindiren susturucu ilaç

-soru(n)ları günceller gibi zihnim mazinin saliselerinden-

bugün dünlerden pazar olsun sahi
hâlâ ölmemişse g’özümüzde umutlar
söndürülsün matemi mumların
vesveseden büyük duâlar var..