Kasımda bir pazar
Gün yorgun çevirir başını
Ve bir yanda ölü mevsimler
Düşer aklıma;
Ve kutsal görkemine, hizmet etmeği özler
Yine bir sonbahar sabahı
Altın yolculuğunda, hepsi onun yoldaşı
Öğleye doğru, vakit ilerliyor
Güneş vurmuş balkona, içini titreten ses
Camide okunan selâ, kimlerin ömrünü bitirdi.

Kimlerden dökülür yapraklar?

Hangi ağaç çıplak kaldı ki, dımdızlak
Gündemin alt üst ettiği ruh alemleri;
İzlemez çöküşünü, orta yaşım:
Güzeliğe hayran, baştan sağma yaşam tutkusu:
Ölgünlüğün güncelini kucaklıyor
Yine taptaze doğan günün, gözüne hiç bakamaz
Bulutlar çarşaf gibi, gökyüzü sis içinde
Güneş hayli ısıtıyor
Mevsime oranla;
Kuşlar uçuyor, kalan son kara sinekler
Odalara girme peşinde.
Kel kel kalmış ağaçlarda yapraklar
Saksıda çiçekler kuru masada mandal sepeti:
Ah içerde çocukların okul giysilerinre ütü bekliyor
Ah sevgili kış mevsimine hazırlanan dekolte giyimiş dekoru
Üstünden ayrılmaz gözüm
Ölüp gözlerden ırak, göklerin tepesine
Gül/yüzün tapsın yine:

Ah manzarası ayaz kızıllık sonbahar
Kış atmış adımını camdan içeri
Beklenen bir taze umuttu oysa,
Her sabah taze fırından çıkan dumanı tüten taze ekmek
Memlekete dair bu çöküntü .
İçsel bir sıkıntı olmasa yatakta huzursuz uyku!
Bir sağa bir sola dönmeden uyusam bütün gece:
Uzakta bir can varsa ciğerpareden kopan
Bir evlat, tüm evlatlar aklınkaldığı
Üstünü örtü mü?
Yoksa açıkta mı kaldı vesvesesi:

Ve toprakta yaşam belirtisi, yaşamak gayesi amaçlar, edinimler
Yeşil çimenler, sonbaharın ölgün yapraklarında akan zaman
Fışkırır krizantemler rengarenk
Soluk bir kasım sabahı
Çocuk kalan ruhunun, çocukluk bakışından
Kulaklarını okşuyor, tek bir sesin ahengi:
O sessiz şarkı fısıldar sanki, tek bir ağızdan sana.
Yirmi kasım ikibin onaltı
Kuşlar ve çocuklar hayat veriyor..
Gün pazar, mevsim sonbahar
Değişmez günlerin akışı....

Yaşama nasıl bakarsanız, öylesi geri döner...

Nurten Ak Aygen
20/11/2016