...




kâhpece sırtımızdan vuran
dost bilip, adam saydıklarımızın yerine
yalansız, dolansız yüreğiyle gelenlere
en çok da kötü gün yaralarını sarıp sarmalayanlara âşığım
bir de bir lokma ekmeğini bölüp
bir yudum suyunu sevgiyle paylaşanlara





ben ağaçta öten minnacık kuşa
yerlere dökülen yaprakların çıkardığı hışırtıya
göğün arşipel tuvalinde gülümseyen yıldızlara
gökkuşağının büyülü renk diyârına
güneşin içimi bebeklik battaniyem gibi ısıtmasına
karın masum beyazlığına
karıncanın doludizgin çalışkanlığına âşığım





âh âşığım ben
kâlbime iyi gelen evlatlarıma
onları ilk kucağıma alışımdaki târifsiz duyguya
ruhumu sadakâtinin damlalarıyla besleyen ey âşk’a
canım babama, anneme
en çok da hâlâ insan kalan
vicdânını rahat uyutanlara




elimde olsa
evrenin atlasını sevginin kutsallığıyla yeniden boyardım
sırf çocuklar rahatça nefes alıp
insanca
sevgiyle
cıvıl cıvıl büyüsün diye..!










nagi han