9
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
810
Okunma

Biraz güneş çal
bilinmezliğin içinde kanamalı yaralarla
çökertilir içimdeki şehir
ezik büzük yaralı dudaklar
özgürlük şiirleri kusar bir yandan
bir yandan da süngüler batırılır
savunmasız kalplere
temeli çürük duvarlar yıkılıyor üzerimize
dualaşır şiirlerimiz dillerimizde
bir avuç toprak katarız ceplerimize
belki dönemeyiz artık bu doğduğumuz ülkeye
dönmüşken sırtımızı süngülere
bir daha düşmez yolumuz belki de
asırlardır soyumuzun yaşadığı bu ülkeye
ellerimiz prangalı Sürgünüz
sayısızsız kilometrelere
kardeş biraz güneş çal gözlerine
birazda umut bağla heybene
gem vurulurken nefesimize
acılar taşlaşıyor göğüs kafesimizde
ne şehir kaldı ne taşra
kızıl siyah dumanlar karışmışken birbirine
Allah deyip dilimizde dualarımızla
dökülüyoruz savrulup başka ülkelere
Sabahat Çelik
18.11.2016
Öyle bir dünya diliyorumki savaşlar son bulsun insanlık acı çekmesin çocuklar kurban gitmesin
5.0
100% (13)