Ben sabah’ın şu nemini sevdim.
Uzun okunan ezan sesini sevdim.
Ve suyla arınan tenimi sevdim.
Secdede ettiğim yemini sevdim.
.
Ruhuma huzur veren sessizliği
Kalabalıklar içindeki yalnızlığı
Sabahla birlikte gelen ansızlığı
Ve yeniden dirilen cansızlığı sevdim
.
Ben sabahlara can veren ahengi
Ve yaratıcının koyduğu mihengi,
Yoktur ilahi kudretin bir dengi
Dedirten, bu imanı vereni sevdim.
.
Yıldızları gölgeleyen o ilk aydınlığı
Ve yeniden hükmeden zifiri karanlığı
Kainatın döngüsündeki kararlılığı
Tüm zerrenin ol emrine bağlılığını sevdim.
.
Bedenime can veren doğuşunu sevdim
Gündüzün geceyi boğuşunu sevdim
Gizemli dünyada varoluşumu sevdim.
Secdelerde sırlara erişimi sevdim.
.
Rabıta rabıta, ölüm ölüm yaşayışımı
Ölüm sanki bahane, hep onu arayişimı.
Ondan koparmayan bir ipi kavrayışımı
Ve hala Milli Görüşçü kalışımı sevdim.
.
Üst katta elinde teşbih ağlamıyor kimse
Ezan sesini kimseler duymuyor nedense.
Ya bu sabah ansızın kıyamet gelse
Bana bu korkuyu yaşatan imanı sevdim.