Gövdeme saplanan ok senin
Ben ölmedim sen zaten ölmezsin
İçimde debelenen hasret de senin
Ben özledim sen özlemezsin

Buraya bir cümle bırakıyorum
Adının ilk harfi ile başlayıp biten
Bana görklü göklerinden bir ses ver
İçimde durağan bir ölüm saklı
Sayılmaz attığım ok benden atılmış
Sen beni yeşilden sağadur hele
Ben sana bembeyaz bir kalp bulayım

Kaldım bu sürgünde gönlüm kırıktır
Toprağa değmeyen hiç bir fikrim yok
Aklımı zamana uladın bildim
Göğsümden mekanı çıkarsan bari
Katsan bulutları yedeğime de
Uzatsan aynanın sırlı yerine

Bana sudan ayetlerle bildirdiğin
Biraz ölüm biraz yaşamak düşü
Sen ki yoksulluğuma barınak kıldın
Varlığının o büyük limanını

Beni kısalt beni küçült beni yarlıga
Al beni büyüklüğünün sunağına
Uzat göklerini önüme gideyim
Biraz öldür biraz bildir bileyim

Adınla başladım bitsin adınla
Bu şiir bu şehir bu sürgün ve bu düş
Bana seni sağla beni uyarla
Bir koşuş bir sendeleyiş bir düşüş
Gördür görmediğim her şeyi bana
Misalen az yaşamak az ölüş

@..

10AltıEylül2bin10Altı

Şükrü Özmen