Bugün var yarın yokuz işte
Hepimizin, de gideceği aynı yer
Zengin fakir fark etmiyor
Kefenin cebi yok.ki
Sanmayın.ki dünya malını
Sırtımıza alıp götüreceğiz
Herşeyi burada bırakıp gideceğiz
Gece olunca sabaha çıkarmıyız
Ya sabah olunca
Akşama varırmıyız ?


Yaşar,ken ölüm var bilmek gerek
Niye niçin sevdiklerimizi
Üzüp kırıp incitiyoruz
Belki,de bu son görüşümüz
Akıllamıyor hiç birimiz
Çoğu kez pişmanlıklar,la yaşıyoruz
Gidenler geri dönmüyor
Keşkeler içimizi kemiriyor?


Ana baba evlat kardeş
Yakın arkadaş belkide dost
Dilimizin söylediği iki yalnış kelimeyle
Bir anda sırtımızı dönüyoruz işte
Ahh keşkeler,le yaşamak niye
Tatlı dille güler yüzle
Sevgiyle sarılsak
Ne olurdu sanki birbirinize?


Bakın etrafınıza kimler kaldı
Tanıdık tanımadıklarımız bir bir gidiyor
Her,gün minareden sela ile birlikte isimleri okunuyor
Yıkayıp kefenleyip
Dört kollu tabuta koyup
Musallah taşına yatırılıyor
Sonra namazını kılıp
Omuzlarda taşınıyor
Ağlayan gözlerle
Yanan acı dolu yüreklerle
Kazılmış mezara koyup
Üzerine kara toprak atılıyor?


Kimler diye sormayın bana
Ayşe fatma hasan hüseyin
Belkide ençok sevdiklerimiz
Ve bir,gün bizler,de
Belki bugün belki yarın
Bizleri,de taşıyacaklar omuzlar.da
Kimi timsah gözyaşlarıyla
Bizi gerçekten sevenler ise
İçindeki acı feryatla
Gözlerinden akan yaşlarla
Dua ederek ağlayacaklar baş ucumuzda
Ölümü düşünerek yaşayalım
Kırmayalım incitmeyelim
Kimseyi bu yalan dünyada
Ömrümüz çok cabuk bitiyor
Çok çabuk çok?

( Nilüfer Sultan. . Şair Yazar )