Sıradan özlemlerin sıra dışı tezahürleri,
Bir güncenin mağrur ve tek düze yalnızlığı:
Kırık şiirin kırgın güftesi,
Kırılmaz dediğinin saf kan tecridi
Yine ara duraklarda hulasa bir gölge,
Adam boyu yalnızlığın gözden uzak
Biraz da yalın o ikilem yüklü maruzatı.

Demelerle geçmiş
Diyeceğine kefil;
Yarı yolda kalmış gözleri nemli
O pejmürde çocuk:
Yalıtılmışlığın ikrarı
Burnunu silerken usul usul.

Asılsız ihbarları var düş kırığı sevinç balyamın,
Kırağı çalan telaşları var
Yorgun adamların
Ve soluksuz nidalarına karışırken aklı
Yıkarken tüm kirini dünyanın,
Kadın
Denen erbabının yuvayı dişi kuş yapar misali;
Dişinden tırnaktan arttırdığı
Hulasa artıkları yine ip cambazlarının:
Hani olur da düşerim baş aşağı misali
Bir yudum da su vermeli belki
Kuramadığım hayallerin köküne
Yine de köksüz bir arbede
Mağlup düşülesi,
Sıradan bir yargı olmasını dilediğim
Leblebi tozundan uçuk kaçık arsız gölgelere rehin verdiğim,
İflah olmaz o hoyrat ve sümsük kız çocuğuna
Kalın bir cetvelle avuçlarına vurduğu
Adsız kadının.

Ne gam oysa demeler;
Hâşâ, senden büyük Allah var,
Nidasında tek duyan O olsa da.
Yeterler, yutarlar;
Sallarlar başlarını gönülsüz şiirlerin
Gönüllü neferleri:
Bir bukle de olsa keşke adına mutlanacağım
Yine de beyan etmediğim tek bir mazereti
Sahipleneceğim…

Adlar, adsızlar;
Yanlı ve yansızlar;
Sıradan bir gölge adsız çiçeklerin
Kopuk sapında tek bir diken yine
Gülün bülbüle duyduğu sitem.

Derleyip toparladığım bavulumda
Yine hezeyan yine hoyrat bir günce,
Adına şiirler yazılan sevdanın büyüdüğü gönülde
Bir zerre aşk’a duyulan hicap;
Bekâreti oysa saflığın
Hem de en büyük feveran
Gönülden düşen ne çok hicran,
Derlerdi de inanmazdım misali,
Yorgun ruhuma en sıcak yatak,
Savrulduğum evrende konuşlandığım kırgın vicdan:
Bilip bilmeden geçtiğim o sapakta,
Bir düş kırıntısına yüklediğim tüm iman.