Zarif bir kadın gibidir güzel İstanbul
Mabedi derya, afeti devran kendisi
Yiğit bir adam gibidir güzel diyarbakır
Sevdasına sadık, rengi surlar karası
İstanbul narin, kırılgan bir kadın gibi
Yiğit bir sevdadan olma, kırılganlık bu
Diyarbakır İstanbul arasında derin bir bağ var
Yara misali, kabuk tutar, tekrar kanar sonra
Bir bakış, bir gülüş kapatır açılan yarayı
Sevdadan yana teselliler saklıdır açılan yarada
Kabuk tutmuş her bir yarayı özlem okşar
Ondan ki sevda yarası kolay kapanmaz
Çünkü özlem, sevdanın açtığı yaraya bekçi olur
İstanbul ve Diyarbakır arasında bir sevda yarası
Kendimi durmadan bu iki aşığın arasında bulurum
Anladım galiba, anladım bu sefer gerçekten
Zarif, güzel bir kadına yiğit bir adam yakışır
İstanbul zarif, güzel bir kadın;Diyarbakır asi, yiğit bir adam
Ben bu iki aşığın aşkının günlüğünü tutuyorum
Çok uzağımda olmaksızın bir şarkı çalıyor
Bu çalan şarkıyı derinden, soluksuz dinliyorum
Vakit aşk olmuş, hasret yine del eder
Aşk tufanının sızlayan bir gönül yarasıdır bu
İki kalbin tek bir aşkla vurulup duyulmasıdır
İstanbul ve Diyarbakır bir kördüğüm sevda dili
Vakit aşkla vurmuş aşk vakitsiz yakmış iki yüreği
Yanmalar yine hasretten aşka dönüyor
Böylesi bir yanmaktan hüzün kalmaz geriye
Hüzün ayrı bir tad katıyor aşka, aşk hüznü seviyor
Diyarbakır İstanbul’a yürüyor, aşka sorsan koşuyor
Hasret yazılmış gönüllerde, eskiyen prangalar gibi
Her şiirin içinde bir duygu var, aşka aç, ayrılığa tok
İkiden bire düşmekle iki can bir aşk doğuruyor
İstanbul ve Diyarbakır aşkın şarabını tatmış iki deli
İki gönül birlikte düşmüş bir aşkın narına
Şahitlik etmezsem bu sevdaya ayıp olur şimdi
Şahidiyim en güzel aşkın dalında, gülün mevsiminde baharın

Sinan Bayram