Konuşurken,başını kaldır da yüzüme bak diyorsun,
Söylesene bana,sen hangi yüzünden bahsediyorsun.
Bir tane değil ki,dört mevsim gibisin,yazın bile soğuk,
Artık yok,her yalancı rüzgarına kapılan,o eski çocuk.

Ey Afitap,ben bana inananı hiç yarı yolda bırakmadım.
Bırakanı da bir daha asla ‘adam’ yerine koymadım,
Neysem oydum,yaz bulutları gibi boşuna gürlemedim,
Ben,yağmur olup yağacaksam da sana,inan bana,
Zaman kaybetmemek için beklemezdim,ben böyleyim.

Kader bu ya benim def ettiğimin,el alem kapısında köle,
Onlarda gün gelir,delik açar takarlar kulaklarına bir küpe,
Görmüş geçirmiş,hayat,düşmeden kalkmayı öğretmiyor,
Demek ki,toz ile tokalaşmak gerekir,her şeyden önce.

Ey Afitap,zorluklara karşı savaşma gücü veren kudret,
Bana da,senin yokluğunu atlatma gücünü verir elbet.
Bizi yokluğu ile ağlatan insanları nedense hep çok sevdik,
Ama toprak da suyu çok seviyor,bu böyle sürmeyecek.

Gök kubbe gibi ne ateşler gördük,suyu görünce korkan,
Batıdan esen başı boş rüzgarı görünce cesaret alan,
Her ikisi de ceketini alıp gidince kendi kendine sönen,
Ey Afitap,gel götür yüreğimden ne varsa senden kalan.

Borçalı Türkçesi ile

Danışarkən, başını qaldır da üzümə bax deyirsən,
Söyləsənə mənə, sən hansı üzündən bəhs edirsən.
Bir dənə deyil ki,dörd mövsüm kimisən,yazın belə soyuq,
Artıq yox, hər yalançı küləyinə qapılan, o köhnə uşaq.

Ey Afitap, mən mənə inananı heç yarı yolda buraxmadım.
Buraxanıda da bir daha əsla ’adam’ yerinə qoymadım,
Nəyəmsə o idim, yaz buludları kimi boşuna gürlemedim,
Mən, yağış olub yağacaqsam da sənə, inan mənə,
Zaman itirməmək üçün gözləməzdim, mən beləydim.

Qədər bu ya mənim dəf etdiyimin, əl aləm qapısında kölə,
Onlarda gün gələr, dəlik açar taxarlar qulaqlarına bir küpə,
Görmüş keçirmiş, həyat, düşmədən qalxmağı öyrətməyir,
Demək ki, toz ilə qucaqlaşmaq lazımdır, hər şeydən öncə.

Ey Afitap, çətinliklərə qarşı mübarizə gücü verən qüdrət,
Mənə də, sənin yoxluğunu sovuşdurmaq gücünü verər əlbət.
Bizi yoxluğu ilə ağladan insanları nədənsə həmişə çox sevdik,
Amma torpaq da suyu çox sevir, bu belə davam etməyəcək.

Göy günbəz kimi nə atəşlər gördük, suyu görüncə qorxan,
Qərbdən əsən başı boş küləyi görüncə cəsarət alan,
Hər ikisi də pencəyini götürüb gedincə öz-özünə sönən,
Ey Afitap, gəl götür ürəyimdən nə varsa səndən qalan.