Gece pusup uyurken, sessizlik öttü çın çın
Bir, gözüm uyanıktı bir de damda güvercin
Sinirlerim gergindi tepemde gezindi cin
Sağduyum galip gelip çekmeseydi la havle…
Bağlayamazdım sözü yumuşatıp da kavle

Titretti benliğimi bu ne hırs bu ne şiddet!
Damdaki güvercini dinleyince bir müddet
Sükûn sindi sineye duygudan düşüp hiddet
Turlayıp duruyorken ayağının sesinde
Göz kapağım gerindi uykunun ensesinde

Rüyada dağlanınca yeni baştan yaralar
Cümle cümle döküldü hıfzımdan hatıralar
Gözümün ucundaydı gözyaşım bu sıralar
Öfkelenmek incitmiş olmalı sol yanımı
Düş görürken ağlamak başka yaktı canımı

Döktü daldan yaprağım ne ara azar azar
Açtığı yaralardan durup durup kan sızar
Bırakmadı yakamı zalim eyledi bizar
Pusu kurdu ya Rabbi kırıp yine dalımı;
Öldürmeden omuzda taşıyacak salımı

Gönlümün terennümü hep aşkına dairdi
Anlamıştı sevdandan başkası vesairdi
Şu nefsin algıları sineye hep kahırdı
Düşününce anladım asıl öfkem kimeydi
Öfkeye yenik düşen şu zalim nefsimeydi

12 Kasım 2016