Salya sümük saldırdı Batı’nın köpekleri
Yıldıramadı seni, Haçlı’nın şebekleri
Kelimeler buz tutmuş, cümleler yasta şimdi
Yürekler yangın yeri, gönüller hasta şimdi
Dünyadan muradını alamadan göçtün sen
Şahadet şerbetini kana kana içtin sen
Kulak verdin yiğidim, Hakk’ın yüce sözüne
Şahadete koşarken nurlar yağdı yüzüne
Bu sessiz gidişinle dostlarını üzdün sen
Mânâ denizlerinde nurlar içre yüzdün sen
Hakikatin güneşi Mardin Derik’te battı
Zulmün paslı kılıcı yürekleri kanattı
Trabzon’un bağrından kopan bir yiğittin sen
Bahtına yazılmıştı, müstakbel şehittin sen

Renk verdi bayrağıma, toprağa al kan düştü
Gözlerimiz nemlendi, yüreğe volkan düştü
Analar bu toprakta ne yiğitler doğurmuş
Şahsiyet hamurunu gözyaşıyla yoğurmuş
Kökleri derindedir, sanma çınar devrilir
Abideleşir çınar, sonsuzluğa evrilir
Giden şanlı yolcuya bulut gözyaşı döker
Sen heybetli durdukça dağ önünde diz çöker
Kardeşliğe yol oldun, Derik’te izin kaldı
Ömrünün baharından geriye hüzün kaldı
Pusu kurdu zalimler, saldırdılar alçakça
Onların yüzü katran, senin gül yüzün akça
Şahadet şerbetini içtin Fatih Safitürk!...
Bu dünya gurbetinden göçtün Fatih Safitürk!...

Suçu hizmet etmek mi, ne istediniz ondan?
Nice seneden beri beslenirsiniz kandan
Acılar yaşattınız eşine ve dostuna
Domuz masum sayılmaz girse kuzu postuna
Dağlasa da yüreği intizarın ateşi
Hainler üfleyerek söndüremez güneşi
Barışı, kardeşliği kanlara buladınız
Karanfilleri vurup zakkumu suladınız
Ahdeyledik, o kirli kökünüz kuruyacak
Hıyanet odakları bugünü arayacak
Bu kutlu toprak için ödedik ne diyetler
Hedefine varamaz karanlık zihniyetler
Katillerde yürek yok, kurar yiğide pusu
Safitürk’tür Fatihler, bu toprağın tapusu