Zamanın oluğundan akar gider geceler…
Bir hüzzam bestesidir, yakar gider geceler…

Hüzün süvarileri çarmıha gerer beni
Hicranın göklerinde çakar gider geceler…

Dolunay, karanlığa serenatlar fısıldar
Gönül penceresinden bakar gider geceler…

Mehtabın şavkı düşer gönül aynalarına
Cümle huzuru başa kakar gider geceler…

Karanlığın koynunda nice sırlar saklıdır
Başına yıldızları takar gider geceler…

Leyla’nın kokusunu çölde ararken Mecnûn
Düşleri tuz buz edip yıkar gider geceler…

İçimde demlenirken yalnızlığın efkârı
Gariplerin boynunu büker gider geceler…

Coşkun ırmaklar gibi melâl akar içime
Gönlümün koyağına çöker gider geceler…

Her suskunluk bir çığlık, aşkın darağacında
Gözlerden kanlı yaşlar döker gider geceler…

Hüzün deryalarında ümitler alabora
Zehirli akrep gibi sokar gider geceler…

Busesini kondurur gülün al yanağına
Bir gonca gül misali kokar gider geceler…

Sükûtu bestelerken hilâlin parmakları
Bahtımın şakağına sıkar gider geceler…

Ayrılıklar vuslata, gece gündüze gebe
Seher vakti gün doğar, çıkar gider geceler…

M. NİHAT MALKOÇ