Vakitlerden bir gurup vakti...
Akşamın alacası...
Güneş toplamış giderken al eteğini semadan...
Hüzün yine misafir;bugün ve her akşam...
Vefalı dost kuşlar bile kabul edip vedasını güneşin,çekilirken yuvalarına...
Ben yalnızlığa meftun ettiğim yüreğimle beraber
Penceremden karşıladığım bir vakt-i akşam...
Aklım,hayalim,dualarım uzaklara uzanırken yine...
Bir başka şehirde...
Aynı gökyüzünün altında...
Belki birkaç dakika önce veya sonra
Ama mutlaka,mutlaka batacak olan güneşin...
Hasreti çekilenin üzerine değdirdiği son ışıklarını toparlayıp gittiği anlar canlanıyor zihnimde...
Tekrar tekrar...
Bir ayrılık şarkısı daha ekleniyor vaktin bağrına..
Acıyla,hasretle,sevdayla...
Vakit akşam...
Akşamın alacası semada..
Bugün de,yarın da,daha sonra da...
Vakit yalnızlığa ortak...
Vakit mekandan uzak,hüzne tutsak...