Başlasın çalmaya senfoni
Yalnızım, yalnızlık senfonisi
Dokunsun notalara bebek gibi
Ya da saçlarını okşarcasına
Gülümser belki ilerideki serçe
Yalnızım, başlasın çalmaya
Duyuyorum uzaktan piyanonun sesini
Çalıyor kapıları çarparcasına
Yalnızım, kararıyor iç dünyam
Güneş olsa aydınlanırdı sağım solum
Yalnızım, kararıyor gözlerim
Akıyor bir damla yaş
Yok, annem yok babam da
Beni kızdıran kardeşimde
Yok, gözyaşımı silende
Geceleri ay dostluk ediyor bana
Aradım bulamadım aşkı yıldızlarda
Yalnızım çalsın senfoni
Duysun kulaklarım, açılsın
Açılsın göz kapaklarım
Tek dostum ikisi bu arada
Biri dinler diğeri gezer ütopyada
Ne güzel çalıyor nini gibi
Gibilerdi çözülmez imgeler
Ardından başlar gözyaşı senfonisi
Ayrı bir acıtır sol kanadımı
İki iner bir çıkar merdivenleri
Çok hareketli keser solunumu
Ya sussunlar ya da açılmasın gözler
Hep korkuttu beni gerçekler
Yalnızlık hayatımdaki tek gerçek
O halde başlasın çakmaya senfoni
Yalnızım, yalnızlık senfonisi.

ERÇEL