Bir sonbahar günüydü, tanıdığımda seni
Yaprağı dökülürken, canlanmıştı umudum
Tam bitti dediğimde, sil baştan yazdın beni
Konaklayıp gönlünde, hanlanmıştı umudum



Kanarken yaralarım, merhemim olup sardın
Öyle perişan iken, tam zamanında vardın
Geri kalan ömrümde, güveneceğim yardın
Can suyunu buldukça, dallanmıştı umudum



Kederli günlerimde, güldürürken yüzümü
İkinci baharımda, unutturdun güzümü
Huzurumu sağlayıp, söndürürken közümü
Tatlı sözlerin ile, ballanmıştı umudum



Gökyüzünde yıldızlar, çarşaf gibi serildi
Eşlik edercesine, göz önüne gerildi
Anladım ki gönlüme, mükafatı verildi
Sevinç salıncağında, sallanmıştı umudum



Kara bahtlı kaderin, oyuncağı değildi
Sadece sebep olan, hoşgörü ve meyildi
Gördükçe sevdamızı, diz üstüne eğildi
Gün ışığına çıkıp, allanmıştı umudum



Nesrin Önem
10 11 2016