4
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1057
Okunma
Emanetin vardı, çağlar üstünde,
Katına ak yüzle çıkmadık ATAM.
Oysa her zamanda belliydi düşman,
Şafağa tohumlar ekmedik ATAM.
Devşirme beyinler, zihin karışık,
Kimler kıskacında kimler alışık,
Kabrinin üstünde sönmüyor ışık,
Lakin yüreklere yakmadık ATAM.
Medeniyet özden, cevheri aldı,
Millet dedin fakat tek adı kaldı,
Ben Türk’üm dedikçe yedim tokadı,
Tarihe gözünle bakmadık ATAM.
Ne büyük hedefler verdin bizlere,
Yeni kavram “Türkiyeli” gözlere,
Sözümüz geçmiyor kahpe izlere,
Yazık tabuları yıkmadık ATAM.
Cumhuriyet kutsal bir yemin gibi,
Şimdi karanlığın görünmez dibi,
Her şeyin önünde, yoklarız cebi,
Yürekten yüreğe akmadık ATAM.
Duygular yaralı, gönüller puslu,
En şedid ordular, ne kadar uslu,
Teranede laflar, süslü mü süslü,
Gerçeği yoluna sokmadık ATAM.
Yönetsinler diye adamlar seçtik,
Tahtlara oturtup seyrine geçtik,
Kadehler kaldırıp şerefe içtik,
Altımız oyuldu takmadık ATAM.
Ne bıçak görünür, ne de yarası,
Darbelerin gelmez ardı arkası,
Öyle revaçtaki manda fırkası,
Tatlı canımızı sıkmadık ATAM.
Emanet sahibi meydandan kaçtı,
Mallar talan oldu havada uçtu,
Hahamlar gülerek kucağın açtı,
Mirası yemekten bıkmadık ATAM
5.0
100% (9)
Cevap Yaz