Rüzgârımız sertti kışımız yaman,
Keçeleşmiş yastığımız olurdu.
Güz zamanı kelekleri sapından
Arıstaktan astığımız olurdu.

Tarhanayı yapraklara düzerdik
Şerbetleri tülbentlerden süzerdik
Yoğurdumuz maşrapada özerdik
Pekmezimiz, bastığımız olurdu.

Gün doğmadan evvel çifte giderdik,
Dağlarda dolaşır davar güderdik
İşi bitmeyene yardım ederdik,
Yeller gibi estiğimiz olurdu.

Herkes telaş ile bağda bostanda,
Çok tabi dururdu bacı fistanda,
Özümüz bulurduk türkü, destanda
Feleğinen küstüğümüz olurdu.

Herg ederdik tarlaları sabanla,
Ekilince düzeltirdik tabanla
Çokça söz etmezdik elle, yabanla
Hicap duyup sustuğumuz olurdu.

“Hayadan huyadan” diye başlardı
Oyunlar ta içimize işlerdi,
Kış boyunca vazgeçilmez düşlerdi,
Dağdan odun kestiğimiz olurdu.

Eşe dosta ohuntular giderdi,
Düğün günü herkes şenlik ederdi,
Yiğitler meydanda güreş tutardı,
Bazen alta düştüğümüz olurdu.

Doktor bilmez yaraları dağlardık,
Ocak başı taze ekmek yağlardık,
Çatı yoktu dam üstünü loğlardık,
Sabır ile taştığımız olurdu.

Pamuklu ipekli kumaş almazdık,
Vara yoğa boşa coşup gülmezdik,
Çarık variyetti lastik bilmezdik,
Gün vurdukça şiştiğimiz olurdu.

Kurdoğlu sabırla bekler yazları
Kulağımda çınlar anam sözleri
Ata yurda hasret duyan gözleri
Buğusundan kıstığımız olurdu.