İsminden sonraki her hal eki
Yersiz bir ayıraçla yanlış ayrılmış
Koca bir imlâ hatasıyım aşk klavuzunda
Ayıkla
Alnımın italik alfabesinden
S’esli s’essiz
Tüm harflerini
Biliyorum
Hakketmedi bu ukâla beden
Devâsâ yüreğini




Sessiz küçük harfli kelimelerden
Yapboz kayıklar yapıyorum
Med cezirler çekildiğinde avuçlarımın kumullarından

Öznesini gizlediğim
Eksiltili bir cümleyi yüklüyorum
Ahşap güvertesini süpüren paçoz yelkene

Eylül’ü giyinmiş saçlarımda
Başıbozuk cevvâl bir Poyraz

Hep gagalayacak değil ya Albatroslar
Gözlerimdeki Ölü Deniz’imin
Derisinin tuzunu

Susma diyorum
B’ağır ç’ağır öl hadi




Sen
Takvimlerimden dökülen Ahmak Islatan’lara gebe
Vefâsız mevsim
Hangi makâmda
Yegâh Segâh vurdun da
Kırdın Sol(umun) Anahtarını

Sen
Dört tarafı karalarla çevrili bahtıma
Çiyler kırağılar eken
Bağ bozduran
Gamsız iklim
Hangi bezgin besteye
Eze eze m’eze eyledin de
Gömdün Hüseynî bir perdeye
Mâbedim dediğin Mahûr mahmûr gözlerimi

Sen
Muharrip aklımın harabe duvarlarına çivilediğim
Islak kirpiklerime mızrak mızrak geçirdiğim
Doldurup Fırat’ı Kûfe’me
Tuzu çekilmiş kavruk dudaklarıma
Kuyu kuyu içirdiğim
Kerbelâî Yezidî resim

Ben
Kaderinin girizgâhından harf harf düşen
İki heceli
Anlamsız isim





Aklımın tahta b’eşiğinden
Vaveyla vaveyla düşüyor adın

İmbatlar doğuran avuçlarımın çizgilerinde
Diz kapakları yaralı
Emekleyen hoyrat bir Ağrı

Kırdım süt dişlerini aynalarımın

Kopardım bedenimden
Göbek bağını bu heyûlâ sevdânın

Paslı kör bir kerpeten ağzında
Adı senli
Yalgın algın bir rûyaya uyandım





ŞİİR HÜZNÜ SEVER