sararmış yapraklar

intihara kalkışmasından mıdır?

yoksa zamanın

akıl almaz tezatlığından mı?

bir hüzün kapladı bugün yüreğimi…

körelmiş bir bıçak gibi

saplandı yüreğime.

kimse görmedi…

kimse duymak istemedi…

oysaki herkes oradaydılar.

el elle tutuşanlar

açlıktan ağzı kokanlar

şairler ve yalnızlar

…

karsı kaldırım da yürüyen fahişeler

ama kimse görmedi.

rüzgâr ıslık çaldı

ama kimse duymadı.

farklı siluetlerin,

aynı kalıptan dökme kalıpları

doldurdular kaldırımları.

karşı kaldırımda yükseldi

keman sessi

esrik adımlarla

boşalttım ceplerimde ki

parayı

şaşırdılar.

ruhumu orada bıraktığımı anlamadılar.

acının silueti

karışırken gecenin rengine

bir hüzün kapladı bugün yüreğimi…

şarabı güzelleştiren zaman

ayrılığın ritmik yalnızlığında

taşırken acıyı…

bir hüzün kapladı bugün yüreğimi…


Devran Yılmaz